Najczęstszym objawem kręgozmyku jest ból dolnego odcinka kręgosłupa, zwany potoczne bólem krzyża. Często kręgozmyk powstaje w wieku dziecięcym i do 35 roku życie nie daje żadnych dolegliwości. Epizod w postaci gwałtownego przeciążenia (podniesienie ciężaru lub gwałtowny skręt) może spowodować ostry ból pleców i/lub promieniujący do kończyn.

Kręgozmyk węzinowy Strzałką żółtą zaznaczono defekt węziny, białą kierunek ześlizgu.

Często ból ustępuje w momencie wyprostu i narasta w momencie skłonu. W zależności od stopnia zaawansowania wyróżnia się dwa rodzaje kręgozmyku: kręgozmyk niskiego stopnia i kręgozmyk wysokiego stopnia. W kręgozmyku niskiego stopnia, czyli I i II stopień Meyerdinga (do 50% ześlizgu) w obrazie chorobowym dominuje ból. Najczęściej jest to ból kręgosłupa, lecz gdy dojdzie do uciśnięcia korzeni nerwowych w zwężonych otworach międzykręgowych może wystąpić ból promieniujący do kończyn dolnych – rwa kulszowa lub rwa udowa. W kręgozmyku wysokiego stopnia, czyli III i IV stopień Meyerdinga (ponad 50% ześlizgu) dominują objawy związane z deformacją, ból występuje stosunkowo rzadko. Pacjenci skarżą się na zmianę sylwetki ciała, zaburzenia chodu, osłabienie siły mięśni kończyn dolnych. Ponieważ kręgozmyk zmniejsza światło kanału kręgowego, u niektórych pacjentów może wystąpić tzw. chromanie neurogenne, czyli ból kończyn dolnych po przejściu określonego odcinka.