Wielu pacjentów z kręgozmykiem nie posiada znaczących zmian kostnych możliwych do zaobserwowania w badaniu fizykalnym. Niekiedy bardzo duże zmiany dają bardzo niewielkie objawy. Bardzo często pierwsze objawy to osłabienie napięcia i siły mięśni nóg. W przypadku zsunięcia się trzonu powyżej 50% widoczne zaczynają być zmiany deformacyjne. Czasem pacjent może mieć nienaturalne odczucie w zakresie kończyn dolnych. Może to być niewielka spastyczność mięśni, miejscowa nadwrażliwość. Zakres wykonywanego ruchu nie ma wpływu na doznania jednak przy wykonywaniu skrajnych ruchów może nastąpić nasilenie bólu. Badania laboratoryjne są nieprzydatne, za wyjątkiem szczególnych sytuacji, np. w kręgozmyku wtórnie spowodowanym chorobą infekcyjną.

Widoczne jest przesunięcie L4 względem L5. Gwiazdką zaznaczono ubytek w węzinie (kręgoszczelinę).

Przeglądowe badanie RTG jest dobrą metodą wstępnej oceny. Kręgozmyk jest bardzo dobrze widoczny na zdjęciu bocznym, nieraz potrzeba będzie dodatkowa specjalistyczna diagnostyka CT. Dotyczy to pacjentów o osłabionej ciągłości łuków I nasad trzonów. Tę chorobę uwidoczni dobrze badanie CT. Rozpoznanie kręgozmyku jest potwierdzone odkrycie szczelin lub braku ciągłości kostnej w obrębie łuków, widoczne na badaniu RTG lub CT oraz zmianą położenia jednego kręgu wobec drugiego. Zdjęcia w pozycjach przeprostu oraz zgięcia mogą pomóc w rozpoznaniu obecności niestabilności kręgosłupa związanej z istnieniem kręgozmyku. Ta niestabilność jest głównym czynnikiem powstawania bólu i jej wielkość jest również głównym czynnikiem branym pod uwagę w doborze procesu leczenia.