Jest to postać skoliozy najbardziej rozpowszechniona. Nie została do tej pory poznana dokładna przyczyna skoliozy idiopatycznej (“idiopatyczne” odnosi się do choroby lub stanu nieznanego pochodzenia). Udowodniono jedynie tło genetyczne występowania skoliozy, jej dziedziczenie.Nie poznano do tej pory dokładnej przyczyny tej najczęściej nagle pojawiającej się w fazie szybkiego wzrostu dziecka i postępującej deformacji kręgosłupa.

Skoliozy idiopatyczne można podzielić na trzy grupy wiekowe:.

• Od urodzenia do 3 lat – zwane skoliozy infantylne lub wczesnodziecięce.
• Od 3 do 9 lat – skoliozy dziecięce.
• Od 10 do 18 lat – zwane skoliozy młodocianych.

Ta ostatnia kategoria skoliozy, która pojawia się od 10 do 18 lat, obejmuje około 80 procent wszystkich przypadków skoliozy idiopatycznej. Ryzyko progresji krzywizny zwiększa się w okresie dojrzewania, gdy wskaźnik wzrostu ciała jest najszybszy. Skolioza o znacznym skrzywieniu kręgosłupa( powyżej 40 stopni) jest znacznie bardziej rozpowszechniona wśród dziewcząt niż u chłopców. U płci żeńskiej jest aż osiem razy bardziej prawdopodobne, że wskazane będzie leczenie skoliozy.

Trzeba jednak podkreślić, że znaczna większość przypadków skoliozy jest łagodna, nie postępuje i nie wymaga leczenia. Szacuje się, że aż 17% zdrowej populacji ma idiopatyczną skoliozę nie przekraczającą 10% skrzywienia.
Ważne jest, aby pamiętać, że skolioza idiopatyczna, w wyniku której dochodzi do deformacji kręgosłupa, zazwyczaj nie jest przyczyną bólu grzbietu. Oczywiście, ludzie ze skoliozą mogą cierpieć na ból kręgosłupa, podobnie jak większość osób dorosłych na tle niezależnych od skoliozy zmian zwyrodnieniowych i przeciążeniowych. Nigdy jednak nie stwierdzono, że u osób ze skoliozą występuje istotnie większe prawdopodobieństwo wystąpienia bólu pleców niż w pozostałej części populacji. Można zatem przyjąć zasadę: skolioza nie boli.