Metoda McKenzie
Metoda McKenzie to jedna z najpopularniejszych metod terapeutycznych w leczeniu dyskopatii. Równie dobrze sprawdza się w przypadkach dolegliwości bólowych powstałych na skutek urazu lub zespołów przeciążeniowych.Celem nadrzędnym metody McKenzie jest przywrócenie możliwe pełnej funkcji zaburzonym strukturom, a tym samym zabezpieczenie pacjenta przed kolejnym pojawieniem się problemu bólowego. Po przeprowadzeniu odpowiedniej edukacji pacjenta, metoda ta pozwala samodzielnie radzić sobie z bólem. Twórcą powyższej metody jest Robin McKenzie pochodzący z Nowej Zelandii. Od początku swojej kariery zajmował się głównie leczeniem schorzeń kręgosłupa. Opanował on liczne koncepcje terapeutyczne rozwijając jednocześnie swój system terapeutyczny. W początkowych latach praktyki Robin McKenzie odkrył, że pacjenci z pewnymi określonymi symptomami odczuwają natychmiastową ulgę po wykonaniu serii specyficznych ruchów, a w niektórych przypadkach również po przyjęciu pewnych statycznych pozycji ciała.
Wizyta u terapeuty
Terapeuta przeprowadzi z pacjentem dokładny wywiad, w którym ustali przebieg choroby, dotychczasowe leczenie oraz czynniki wywołujące ból.Oceni on również postawę pacjenta, objawy neurologiczne i wykona badania funkcjonalne. Badanie metodą McKenziego opiera się na opracowanych przez autora specjalnych protokołach diagnostycznych, odrębnych dla każdego odcinka kręgosłupa oraz dla kończyn. Protokół składa się z bardzo dokładnego wywiadu chorobowego, pozwalającego precyzyjnie ustalić zachowanie objawów oraz ich zmienność w ciągu doby. Kolejnym etapem jest badanie, oparte na znajomości wzorów bólowych (czyli charakterystycznej topografii objawów) oraz ich zmian w odpowiedzi na ruchy testujące, ściśle określone przez procedurę badania. Wymaga to od badającego staranności oraz czasu – pierwsza wizyta trwa zazwyczaj 1,5-2 godziny. Dzięki badaniom funkcjonalnym terapeuta uzyskuje obraz zmienności objawów, co pozwala na dobranie właściwego sposobu postępowania oraz na dobranie odpowiednich ćwiczeń, w ściśle określonej płaszczyźnie.
Aktywne uczestnictwo pacjenta
Terapia McKenzie w sposób wyjątkowy podkreśla edukację oraz aktywne uczestnictwo pacjenta w procesie leczenia, tak by jak najszybciej obniżyć odczucia bólowe oraz odtworzyć prawidłowe funkcje przy jednoczesnym maksymalnym ograniczeniu wizyt w klinice. Jeśli problem ma bardziej złożony charakter, autoterapia może okazać się niewystarczająca. W takim przypadku, terapeuta wdroży bardziej zaawansowane techniki do czasu, gdy pacjent będzie w stanie samodzielnie wykonać przepisane zalecania. Ogromna większość pacjentów jest jednak w stanie z powodzeniem leczyć się samodzielnie, oczywiście po nabyciu odpowiedniej wiedzy oraz narzędzi. Programy autolecznicze są dopasowywane do stylu życia pacjenta w taki sposób, by proces ten przebiegał w sposób świadomy, bezpieczny i w pełni kontrolowany. Zdobyta przez pacjenta wiedza pozwala mu również na zminimalizowanie ryzyka wystąpienia nawrotu objawów oraz radzenia sobie na wypadek ich ponownego zaistnienia.