Odcinek szyjny (zobacz: Anatomia kręgosłupa) to najwyższa część kręgosłupa, składająca się z 7 kręgów opisywanych kolejno jako C1 do C7 ( licząc od góry). Jest on stosunkowo najmniej obciążony, charakteryzuje się największą ruchomością. Dwa najwyższe kręgi w tej części, zwane dźwigacz i obrotnik są szczególnie wyspecjalizowane, ich zadanie polega głównie na zapewnieniu maksymalnej ruchomości połączenia kości czaszki z kręgosłupem jednocześnie uniemożliwiając wykonywanie ruchów, które mogłyby uszkodzić delikatne struktury nerwowe oraz naczynia doprowadzające krew do mózgu. Wewnątrz kręgosłupa, bezpiecznie ukryty w kanale kręgowym biegnie rdzeń kręgowy, otoczony oponą twardą, lub inaczej workiem oponowym. Na każdym poziomie pomiędzy sąsiednimi kręgami z kanału kręgowego przez struktury anatomiczne zwane otworami międzykręgowymi wychodzą po dwa korzenie nerwowe.

Prawidłowo ukształtowany kręgosłup szyjny jest łukowato wygięty do przodu, a ten charakterystyczny kształt ten nazywany jest “lordozą szyjną”. Kształt ten zapewnia lepszą amortyzację sąsiadujących kręgów przez co znacząco odciążone są krążki międzykręgowe. Zniesienie fizjologicznej lordozy na zdjęciu RTG może być pierwszym objawem choroby zwyrodnieniowej bądź naturalną reakcją obronną na uszkodzenia pourazowe. Ponieważ zarówno rdzeń kręgowy jak i korzenie nerwowe przebiegają w bezpośredniej bliskości krążków międzykręgowych ich deformacja w przebiegu choroby zwyrodnieniowej może powodować ucisk objawiający się bólem promieniującym wzdłuż przebiegu nerwów – do ręki i/lub ramienia. Ponadto degeneracja ograniczająca światło kanału kręgowego w zaawansowanej postaci może powodować tzw. mielopatię, czyli zespół objawów wynikających z zaburzeń przewodzenia w rdzeniu kręgowym.